اولين بار در سال 1817 توسط يك پزشك انگليسي به نام جيمز پاركينسون كشف شد كه در ابتدا با نام فلج لرزشي ناميده مي شد كه بعد ها به آن پاركينسون گفته می شد. بیماری پارکینسون زماني اتفاق مي افتد كه سلول هاي عصبي در ناحيه اي از مغز كه حركات را كنترل مي كنند آسيب مي بينند كه در حالت عادي اين سلول ها دوپامين را ترشح مي كنند اما زماني كه مرگ سلول اتفاق مي افتد دوپامين كمتري ترشح مي كند كه كمبود اين ماده علت مشكلات حركتي در بيماران پاركينسوني مي شود. سن متوسط براي شروع اين بيماري 60 سال است و افزايش سن يكي از ريسك فاكتور هاي پاركينسون است. ازهر ۱۰۰نفر بالای۶۰سال یک نفر به پارکینسون مبتلا می‌شوند بعد از آلزایمر، شایع‌ترین بیماری مخرب اعصاب به حساب می‌آید
علائم بیماری پارکینسون:
- لرزش
- سفتی عضلانی
- ناتواني در حركت
- اشکال در تعادل و هماهنگی
ژنتیک بیماری پارکینسون:
علت‌های بیماری پارکینسون هنوز معلوم نیستند، اما گمان می‌رود که در ایجاد بیماری پارکینسون عوامل ژنتیکی و محیطی درگیر هستند. اگرچه به نظر می‌رسد در بیش از 90% موارد پارکینسون با عوامل ژنتیک رابطه ندارد، شواهد فزاینده نشان می‌دهد، عوامل ژنتیکی در بسیاری از انواع پارکینسون نقش مهمی دارند این مطالعات نشان می‌دهند که توارث، نقش مهمی در مواردی که قبل از 50 سالگی آغاز می‌شوند، دارد و نقش آن در بیماران مسن‌تر کمتر است. در دهه گذشته شناسايي ژن‌هاي واحد مرتبط با اشكال ارثي بيماري پاركينسون ديدگاه قبلي مبتني بر غيرژنتيك بودن اين بيماري را دگرگون كرده است. شايع‌ترين و مرتبط‌ترين ژن‌ها LRRK2 و ARKIN هستند. كانون اصلي تحقيقات اخير شناسايي عملكرد ژن‌ها و پروتئين‌هاي درگير در اشكال ژنتيكي بيماري پاركينسون است كه اين امر به درك بهتر ما از روند آسيب‌زايي ژنتيكي بيماري پاركينسون كمك مي‌كند.
روش های درمان بیماری پارکینسون :
تا کنون درمان قطعی برای پارکینسون وجود ندارد اما دو روش زیر به منظور تخفیف علائم مورد استفاده قرار می گیرند.
- درمان دارویی
- درمان جراحی
